بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم پروموتر ژن mmp-۹ و استعداد ابتلا به انفارکتوس میوکارد

ماتریکس متالوپروتئیناز-9 (mmp-9) که ژلاتیناز b نیز نامیده می شود، یکی از انواع ماتریکس متالوپزوتئیناز ها می باشد که به میزان زیادی در نواحی زخم پذیر پلاک های آترواسکلروزی1 بیان می شود و به همین دلیل به نظر می رسد که در فرایند های بازآرایی2 همراه شده با آتروژنز و پارگی پلاک ها نقش داشته باشد. یک جا به جایی نوکلئوتیدی(c→t) در پروموتر ژن mmp-9 می تواند منجر به افزایش بیان این ژن شده و ریسک ابتلا به انفارکتوس میوکارد را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر این پلی مورفیسم بر خطر ابتلا به انفارکتوس میوکارد می باشد. به منظور انجام این تحقیق، 125 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد و 104 فرد سالم از لحاظ سن و جنس همسان سازی شدند. پلی مورفیسم c- 1562t در ناحیه پروموتری توسط تکنیک pcr- rflp مشخص شد. - vulnerable regions of atherosclerotic plaques1 - remodeling2 آنالیز داده ها نشان داد که ارتباطی بین آلل t و ریسک ابتلا به انفارکتوس میوکارد وجود دارد. به طوری که اگر آللt غالب در نظر گرفته شود ( مقایسه بین tt+tc و cc) ژنوتیپ های tt+tc خطر ابتلا به انفارکتوس میوکارد را افزایش می دهند (or=3.4, 95%ci: 1.83-6.32, p<0.001). بنابراین آلل tمی تواند به عنوان یک آلل غالب عمل کرده و خطر ابتلا به انفارکتوس میوکارد را افزایش دهد .